Yeni bir başlangıç olsun bu diyorum...
Almanya maceram bir tuhaftı gerçekten. Şimdi bakınca geriye rüya gibi geliyor. Sanki rüyadan uyanmışım ve yine İstanbul'da kendi gerçeğimle yüz yüze gelmişim. Sanki orada hiç yaşamamışım, var olmamışım gibi. Öyle bir gerçek ki hem öyle bir rahat hem öyle bir ürkütücü. Tarif etmem, yazmam zor hislerimi. Bazen diyorum keşke hiç gitmeseydim. Bazen diyorum iyi ki gitmişim.
İnsanın gerçekten hayatının bir bölümünü dışarıda geçirmesi lazım. Kendine, kendi ülkesine dışarıdan bakması gerek. Her şey daha bir belirginleşiyor, anlam kazanıyor. İstanbul, Türkiye, bizim kültürümüz, alışkanlıklarımız, düşüncelerimiz öyle farklı ki Avrupadan! Benzeyelim de istemem doğrusu.
Ben İstanbul'dan başka bir yerde mutlu olamayacağımı gördüm. İşte bu şehirden yazıyorum şimdi...
Siz de hoş geldiniz, aslında hiç gitmediğiniz kendi şehrinize... İstanbul bu nereye gitsen , seninle gelir, insanın yakasından hiç düşmez... iyi de yapar.
YanıtlaSilHoşbulduk efenim. Gerçekten de öyle, istanbul hep benimle, kalbimdeydi :))
YanıtlaSil