Psi psi psi...

Sıkıntıdayım ya bir süredir, o yüzden içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Konsantrasyon bozukluğu, durup durup düşüncelere dalıp ağlamalar, kendime acımalar, neden yaptım böyleler vs. tam gaz depresif gidiyorum. Sıkıntıdan yanağımda koskocam bir uçuk çıktı. Birilerine anlatmalar, her kafadan bir sesin çıkması, psikolog olan arkadaşım, psikolog tez hocam ve psikolog kardeşim vs. derken yok bu böyle olmıycak dedim.

İki hafta önce tamam dedim bir psikologa gitme vakti geldi, ama gidip randevu almam iki hafta sürdü. Ve dün üninin sağlık merkezine gidip psikiyatristen randevu aldım. Öyle özel psikolog filan olmuyo, iş güç yok, bütçe yok. Ama burada hemen psikolog randevusu vermiyolar, önce bir psikiyatriste gidip muayene oluyorsunuz. Sonra sizi psikologa sevk ediyor.

Ben bu kadına daha önce de görünmüştüm, kafasında tuhaf bir peruk olan sevimsiz, "ee ne sorunun var bakim" diye konuşmaya giren dallamanın tekiydi. Hemen "sizinle konuşmak istemiyorum" diyip psikologa sevkimi sağlamıştım. Gittiğim psikolog kadın da dallamanın tekiydi. Bir iki gittim baktım, "hayat ne güzel, niye bunları dert ediyosun ki" gibi konuşmalar yaparak içimi baymıştı ki daha fazla gitmedim. Benim zaten hayatla ilgili bir derdim yok, yaşamayı çok seviyorum, kendimle barışığım vs. O zamanlar psikolog adayı kardeşim de, terapiyi reddettiğin için psikologunu beğenmiyorsun gibi bir çıkarımda bulunmuştu. Olabilir tabi.
İki haftadır ha gittim ha gidicem diye sürünmemin sebebi de, şimdi bu psikolog benim ne işime yarayacak, karar vermemi nasıl sağlıycak, derdime ne çare olacak vs. gibi, terapiyi reddeden annemin (psikolog anası anam) yaptığı gibi tehlikeli düşüncelere dalmamdı. Ama sonunda tek başıma omuzlarıma yüklediğim yükü taşıyamayacağıma karar verdim.

Şimdi malum önce psikiyatrist muayenesi, sonra psikolog randevusu filan aradan haftalar geçer, ama benim acilen rahatlamaya ihtiyacım var diye, kendimi çok sevdiğim bir dostumun kapısında buldum. Kendisinin düşünce biçimine, olayları tahliline çok güvenirim. Ve bir rahatladım bir rahatladım. Yani psikologla aylar sürecek olan kendini geçmişini vs. anlatma süreçlerini geçerek, beni çok iyi tanıyan birinin analizi beni çok rahatlattı. Şimdiye kadar hiç aklıma gelmeyen şeyleri hemen önüme koydu ve şırınga ile beynime enjekte etti.

Tabi ki vazgeçmiş değilim, profesyonel desteğe hazırım ama dost gibisi yok bea.